Lista Przebojów Programu Trzeciego

Te, które pamiętam (Kaczkowski - Olszański, Olszański - Laskowski, Laskowski- Skowroński, Skowroński- Jethon, Jethon - Sobala etc.) przeważnie a) odbywały się w mało przyjemnej atmosferze b) miały konotacje polityczne i c)na ogół następca nie był życzliwie nastawiony do poprzednika, często z wzajemnością.
A jak to było wczesniej. Bo ze zmianą Turski - Legowicz - wiadomo, Turski w pewnym sensie awansował w hierarchii medialnej (został szefem Jedynki i rozpoczął współpracę z TVP). Zmiana Legowicz - Miecugow była pewnie pokłosiem odejścia Andrzeja Drawicza i rozpoczętej dekomunizacji mediów. Śp. Grzegorz Miecugow w tekście dla Polityki (po którym okresowo miał zakaz wstępu na Myśliwiecką) pisał o sobie, że był "pierwszym dyrektorem w wolnej Polsce" (do końca prawdą to nie jest, bo jednak Legowicz jeszcze się na III RP załapał.
Ale jak to się stało, że tenże Miecugow, rasowy trojkowicz, lubiany przez kolegów, świetny dziennikarz po roku stracił stanowisko.
Albo, że Paweł Zegarłowicz (którego wszyscy dawni trójkowicze wspominają z olbrzymim sentymentem jako cudownego dyrektora) pod koniec 1997 r. został zastąpiony przez Piotra Kaczkowskiego.
Po prostu jestem ciekawy.

Jak wyglądają relacje Kaczkowski-Olszański, tj. jak wyglądało to przekazanie władzy? Są w stanie pracować w jednej stacji, więc chyba aż tak dużego dramatu nie ma?

Kaczkowski nie odszedł z własnej woli a Olszański był w czasie swojego dyrektorowania konflikcie ze znaczną częścią zespołu. Był na ten temat artykuł w Przeglądzie.

Gdzie najlepiej poczytać o historii Trójki?

Odpowiedź brzmi - właściwie to nigdzie.
To znaczy źródeł jest dużo, ale albo jest to cukierkowa hagiografia, jak to było wspaniałe radio, które zniszczył wredny PiS (który, owszem odpowiada za wszystko złe, co się działo po 2016 r., ale któremu się również przypisuje winę za kryzys stacji z początku XXI wieku, co już jest absurdem) albo historie o Trójce jako bastionie komunizmu, resortowych dzieciach etc. wychodzące po drugiej stronie. I jedni i drudzy nie bawią się w niuansowanie, i jedni i drudzy mają bardzo oszczędny stosunek do faktów. Także wartość merytoryczna tych produkcji jest słaba.
No może książka Wiesława Wiessa z 2010 r. się broni, ale to historia poszczególnych audycji a nie Trójki jako takiej.
Także rzetelna historia Programu III Poslkiego Radia nie powstanie - teraz trudno uzgodnić jedną wersję wydarzeń a im później tym pamięć o Trójce i zaiteresowanie nią będzie słabnąć. Trochę lat mam i wiem, że wiele zjawisk, któe rozpalały emocje, potem zostało zapomnianych.

Był Trójkofan, który bardzo fajnie i rzeczowo opisywał historię Trójki. A że zniszczyła go obecna komuna (tzn obecne kierownictwo) to już tak naprawdę nie ma żadnego takiego miejsca czy źródła.

Bardzo stary wątek, ale odpiszę.

Miecugow odszedł bo się pokłócił z ówczesnym zarządem Radia, podobno o wynagrodzenia swoich zastępców. W latach 90. zarząd generalnie darł koty z wszystkimi dyrektorami Trójki. Zegarłowicza zwolniono bo spadały słupki, ale zmiana Zegarłowicz-Kaczkowski nie oznaczała znaczących zmian programowych i personalnych. Co innego zmiana Kaczkowski-Olszański, bo Olszański miał już realizować wizję wiceprezesa Smolara "radia mile towarzyszącego słuchaczowi".

Czy któryś z moderatorów mógłby poprawić tytuł wątku?
Dziękuję